“മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കാൻ വേണ്ടി അവരുടെ മുൻപിൽ വച്ച് നിങ്ങളുടെ സൽക്കർമ്മങ്ങൾ അനുഷ്‌ഠിക്കാതിരിക്കാൻ സൂക്ഷിച്ചുകൊള്ളുവിൻ” (വാക്യം 1).
ഏതൊരു മതത്തിലും ബാഹ്യമായ ആചാരങ്ങളും അനുഷ്ടാനങ്ങളും (ഉപവാസം, പ്രാർത്ഥന, ദാനശീലം) പ്രധാനവും അത്യാവശ്യമാണെന്നിരിക്കിലും ഉചിതവും യുക്തവുമായ ലക്ഷ്യങ്ങളില്ലെങ്കിൽ അവ അപൂർണ്ണങ്ങളാണ്. എൻ്റെ മതം എന്നത് മറ്റുള്ളവർ എന്നിൽ എന്ത് കാണുമെന്നതോ അംഗീകരിക്കുന്നുവെന്നതോ അല്ല. മറിച്ച്, ദൈവം എന്ത് എന്നിൽ കണ്ട് അംഗീകരിക്കുമെന്നതാണ്.
എപ്പോൾ മതങ്ങളിൽ ആചാരങ്ങളും അനുഷ്ടാനങ്ങളും ദൈവമഹത്വത്തെക്കാള്‍ ഉപരിയായി മനുഷ്യമഹത്വവും താൽപര്യങ്ങളും തേടുന്നുവോ അപ്പോള്‍ അവയുടെ ലക്ഷ്യവും തെറ്റുന്നു.
യഥാർത്ഥ ക്രിസ്ത്യാനികൾ പ്രാർത്ഥനയിലൂടെ ആത്മാവിലും, ഉപവാസത്തിലൂടെ ശരീരത്തിലും, ദാനശീലത്തിലൂടെ വസ്തുക്കളിലൂടെയും ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്നു. ആമ്മേൻ.
ഫാ. ജെറി വള്ളോംകുന്നേൽ MCBS, സത്താറ
