എന്നും രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് കിടക്കയിലിരുന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന അപ്പനോട് മകന്‍ ചോദിച്ചു: “എന്തിനാണപ്പാ ഇങ്ങനെ എല്ലാ ദിവസവും പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്? കര്‍ത്താവിന് നമ്മുടെ കാര്യങ്ങള്‍ അറിയാമല്ലോ? പിന്നെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും എന്താ?”
“മകനേ, നീ പറഞ്ഞത് ശരി തന്നെ. കര്‍ത്താവിന് നമ്മുടെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അറിയാം. നമ്മള്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും കര്‍ത്താവിനൊന്നും സംഭവിക്കാനുമില്ല. പ്രാര്‍ത്ഥനയെക്കുറിച്ച് നീ എന്താണ് കരുതിയിരിക്കുന്നത്? ആവശ്യമുള്ളത് യാചിക്കുന്നതു മാത്രമല്ല പ്രാര്‍ത്ഥന; ലഭിച്ച അനുഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് നന്ദി പറയുന്നതും നമ്മക്കുറിച്ചുള്ള ദൈവഹിതം ചോദിച്ചറിയുന്നതും പ്രാര്‍ത്ഥനയാണ്.
കൂടാതെ ഏത് പ്രതിസന്ധിഘട്ടത്തിലും നമ്മോട് സംസാരിക്കുന്ന ദൈവസ്വരം ശ്രവിക്കാനും പ്രാര്‍ത്ഥന അത്യാവശ്യമാണ്. നീ എന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്നതിനാലല്ലേ ഞാന്‍ പറയുന്നത് നിനക്ക് വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്? അതുപോലെ നമ്മളും ദൈവത്തോട് എത്രമാത്രം അടുത്തിരിക്കുന്നുവോ അത്രമാത്രം വ്യക്തമായി അവിടുത്തെ നമുക്ക് ശ്രവിക്കാനാകും. പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാത്ത വ്യക്തി ശ്രവിക്കുന്നത് ദൈവസ്വരമായിരിക്കില്ല, അവന്റെ തന്നെ സ്വാര്‍ത്ഥതയായിരിക്കും.” അപ്പന്റെ ഉറച്ച ബോധ്യത്തിനു മുമ്പില്‍ മകന്റെ ശിരസ്സ് താണു.
നമ്മുടെ ജീവിതത്തിലും വ്യക്തിപരമായ പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്ക് എത്രമാത്രം പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നത് ഉചിതമാണ്. പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്ന വ്യക്തികള്‍ക്കുള്ള ഏറ്റവും വലിയ ഉദാഹരണമാണ് ദൈവപുത്രനായ ക്രിസ്തു. “അവന്‍ ജനക്കൂട്ടത്തെ പിരിച്ചുവിട്ടതിനു ശേഷം ഏകാന്തതയില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ മലയിലേക്കു കയറി” (മത്തായി 14:23). പല അവസരങ്ങളിലും അവിടുന്ന് ശാന്തമായി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത് നമുക്ക് കാണാം.
എല്ലാ വിറകിനും തീ പിടിക്കുന്നില്ലല്ലോ; അടുപ്പിലെ തീയോട് ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന വിറകിനു മാത്രമേമെ പെട്ടന്ന് തീ പിടിക്കൂ. ഏതൊരു വ്യക്തിയുടെയും ആദ്ധ്യാത്മിക കെട്ടുറപ്പ് അയാള്‍ ദൈവവുമായി എത്രമാത്രം അടുപ്പത്തിലാണ് എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന കാര്യം മറക്കാതിരിക്കാം.
ഫാ. ജെന്‍സണ്‍ ലാസലെറ്റ്
