സഹോദരിയുടെ മകന്റെ ആദ്യകുര്ബാന സ്വീകരണം. വീട്ടിലെത്തിയതിന്റെ പിറ്റേന്ന് ലോക്ക് ഡൗണ് ആയതിനാല് അന്നു തന്നെ സഹോദരിയുടെ വീട്ടിലേക്കാണ് പോയത്. ആദ്യകുര്ബാനയ്ക്കു ശേഷം ഞങ്ങള് തിരിച്ചെത്തി. അടുക്കളയിലെത്തിയ അമ്മയുടെ സങ്കടം: ‘ശ്ശോ… തേങ്ങാപാല് പിഴിഞ്ഞുവച്ച മീന്കൂട്ടാന് കേടായല്ലോ ദൈവമേ…’
എനിക്ക് മീന്കറി ഇഷ്ടമായതിനാല് അപ്പന് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്ന മീന് വെള്ളിയാഴ്ച തന്നെ കറി വച്ചിരുന്നു. പെങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന തിരക്കിനിടയല് കറിയെടുത്ത് ഫ്രിഡ്ജില് വയ്ക്കാന് അമ്മ മറന്നു. “എന്തായാലും മോശമായി. എന്തൊരു നല്ല കറിയായിരുന്നൂ.” അമ്മയെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാന് ഞാന് ശ്രമിച്ചു.
“ഒന്നു മിണ്ടാതെ പോകുന്നുണ്ടോ നീ…” അമ്മ ദേഷ്യപ്പെട്ടു.
“കറി കേടായതിനാണോ ഇത്ര ബഹളം. എത്ര നല്ല കറിയായാലും ചീത്തയായാല് ഒരൊറ്റ വഴിയേ ഉള്ളൂ. അതെടുത്ത് പുറത്തു കളയുക. എന്നിട്ട് പുതിയ കറി വയ്ക്കുക.” അപ്പന്റെ വാക്കു കേട്ടതേ ഒരു ചട്ടി മീന് കറി തെങ്ങിന്ചുവട്ടിലെത്തി! “എത്ര നല്ല പാല്പ്പായസമാണേലും ഒരു തുള്ളി വിഷം വീണാല് കഴിക്കാന് പറ്റില്ലല്ലോ?” എന്ന പൂര്വ്വികരുടെ വാക്കുകള് ഓര്മ്മ വന്നു.
ഭക്ഷണവസ്തുക്കളുടെ കാര്യത്തില് മാത്രമല്ല, മനുഷ്യന്റെ കാര്യത്തിലും സ്ഥിതി ഇതു തന്നെ. നന്മയും സ്നേഹവും കരുതലുമെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകുമ്പോള് ഹൃദയത്തില് എത്രയെത്ര തിന്മകളാണ് ഉടലെടുക്കുന്നത്. പകയും വിദ്വേഷവും വെറുപ്പുമെല്ലാം അതില് ചിലതുമാത്രം. കാഴ്ചയില് നല്ലവരായ് തോന്നുമ്പോഴും നമ്മുടെ പ്രവര്ത്തികള് ദുര്ഗന്ധം പരത്തുന്നതായിരിക്കും. അതു തന്നെയാണ് ക്രിസ്തുവിന്റെ വാക്കുകളും: “ഉപ്പ് നല്ലതു തന്നെ; എന്നാല് ഉറ കെട്ടുപോയാല് അതിന് എങ്ങനെ ഉറകൂട്ടും? മണ്ണിനോ വളത്തിനോ അത് ഉപകരിക്കുകയില്ല. ആളുകള് അതു പുറത്തെറിഞ്ഞു കളയുന്നു. കേള്ക്കാന് ചെവിയുള്ളവന് കേള്ക്കട്ടെ” (ലൂക്കാ 14: 34-35).
നന്മയുടെ രുചിഭേദങ്ങള് നിറയുന്ന ദൈവത്തിന്റെ ഉപ്പുപാത്രങ്ങളാണ് നാം. ഉള്ളിലെ ഉപ്പിന്റെ ഉറ കെട്ടുപോകാതെ സൂക്ഷിക്കുവാന് നമുക്ക് കഴിയട്ടെ.
ഫാ. ജെന്സണ് ലാസലെറ്റ്