“…മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കാൻ വേണ്ടി അവരുടെ മുമ്പിൽവച്ച് നിങ്ങളുടെ സൽക്കർമ്മങ്ങൾ അനുഷ്‌ഠിക്കാതിരിക്കാൻ സൂക്ഷിച്ചുകൊള്ളുവിൻ” (വാക്യം 1).
ഏതൊരു മതത്തിലും ബാഹ്യമായ ആചാരങ്ങളും അനുഷ്ടാനങ്ങളും (ഉപവാസം, പ്രാർത്ഥന, ദാനശീലം) പ്രധാനവും അത്യാവശ്യമാണെന്നിരിക്കിലും ഉചിതവും യുക്തവുമായ ലക്ഷ്യങ്ങളില്ലെങ്കിൽ അവ അപൂർണ്ണങ്ങളാണ്. എന്റെ മതം എന്നത്, മറ്റുള്ളവർ എന്നിൽ എന്തു കാണുമെന്നതോ അംഗീകരിക്കുന്നുവെന്നതോ അല്ല. മറിച്ച്‌, ദൈവം എന്നിൽ എന്തു കണ്ട് അംഗീകരിക്കുമെന്നതാണ്.
എപ്പോൾ മതങ്ങളിൽ ആചാരാനുഷ്ടാനങ്ങൾക്ക് ദൈവമഹത്വത്തേക്കാളുപരിയായി മനുഷ്യമഹത്വവും താൽപര്യങ്ങളും കൊടുക്കുന്നുവോ അപ്പോൾ അവയുടെ ലക്ഷ്യം തെറ്റുന്നു. യഥാർത്ഥ ക്രിസ്ത്യാനികൾ പ്രാർത്ഥനയിലൂടെ ആത്മാവിലും, ഉപവാസത്തിലൂടെ ശരീരത്തിലും, ദാനശീലത്തിലൂടെ വസ്തുക്കളിലൂടെയും ദൈവത്തെ മഹത്വപ്പെടുത്തുന്നു. ആമ്മേൻ.
ഫാ. ജെറി വള്ളോംകുന്നേൽ MCBS, സത്താറ
